කලක් අප්පච්චි ගුරුසේවයෙන් අනියුක්ත වෙලා හිටියා, පුනුරුත්ථාපන කදවුරකට.ඒ මගෙ මතකෙ හැටියට 90 දශකයේ මුල් කාල සීමාවෙ.පුනුරුත්ථාපන කදවුර කිවට ඒකෙ ලොකු විශේෂත්වයක් තිබ්බා.ඒ කදවුරේ හිටිය ඔක්කොම කලබල කාලෙ විවිධ හේතු නිසා රෑදවුම් භාරයේ හිටපු පිරිමි අය.
අප්පච්චිලාට වෙන්වෙලා තිබ්බ රාජකාරිය වුනේ ඒ අයත් එක්ක එයාලගෙ ගම් වලට ගිහින් දවස් 2ක් 3ක් ඉදල(බොහෝවිට පන්සලේ) ගමේ ඉන්න වගකියයුතු අයත්(ග්රාමනිලධාරීවරයා, විදුහල්පතිවරයා, පන්සලේ හාමුදුරුවෝ, අදාල කෙනාගෙ දෙමව්පියන්, පවුලේ අය, යාලුමිත්රාදීන්) එක්ක කතා බහ කරල,ඒ කෙනාව නිදහස් කරල නැවත ගමට එවන්න සුදුසු වාතාවරණයක් තියෙනවද කියල හොයල බලන එක.
මම් දන්නෙ විදියට ඒ අයට අප්පච්චිල කතාකරේ පුතා කියල,එයාල අප්පච්චිලට කතාකරේ "පියතුමා" නමින්.අප්පච්චිනම් කිවෙ ඒකට අහුවෙච්ච් අය,ඒ කියන්නෙ වැරදිකරපු අය ගොඩක් දෙනා අතරේ,අහිංසක-කිසි වරදක් කරල නැතුව පුද්ගලික තරහ-මරහ පිරිමහන්න,වැරදිකරා කියල අල්ලල දීපු අයත් හිටිය කියල.
එකේදි එයාලට නොයෙකුත් කර්මාන්තත් කියල දීල තියනවා.ලංකාවෙ අස්සක් මුල්ලක් නෑර හැම පළාතකම අය හිටියලු මේ කදවුරේ.සමහර අය නම් කැමතිවෙලා නෑ ආය ගමට ගිහින් ඉන්න,මොකද ඒ තරම්ම ඒ අයට මරණතර්ජන තිබිල.සමහරුනම් යන්නෙ කොයි වෙලේද කියල ඉදල තියෙන්නෙ.
ඔන්න ඔයවගේ ගමට එක්ක යද්දි සිද්ද වෙච්ච කතා ටිකක් අපිත් එක්කත් කියල තියනව අප්පච්චි,එක්කෙනෙක් නුවරට ආසන්න ප්රසිද්ද නගරයක කෙනෙක්,එයා කැමතිවෙලාම නෑ ගමට යන්න.එත් ඉතින් කොහොම හරි එක්ක ගිහින්,ගමේ අයගෙනුත් මෙයාට එච්චර හොද ප්රතිචාර හම්බවෙලා නෑ,මිනිස්සුත් කියල තියෙන්නෙ,ආය ගමට එවන්නම් නම් එපා!... ඕකා මැරුම් කනව... කියල.ඒ මෙයා ගොඩක් මිනි මැරුම් වලට සම්බන්ද නිසාලු.
ඒත් ගෙදර ගියාම මිනිහට ආස හිතිල ගෙදර ඉන්න,කාලෙකින් නිසා.ගමේ මිනිස්සුත් ඩිම් වෙල ඉන්නවලු,ආං...අර මිනිහ අය ගමට ඇවිත්!... කියල කියන්නා වගේ.කාලෙකට පස්සෙ ඒ මනුස්සය නිදහස් වෙලා ගමට ගිහින්,එදාම ඒ මනුස්සයගෙ අවසානෙ සිද්දවෙලා තියනව.
ඔය ගමන් වලදි අප්පච්චි පාවිච්චි කරේ ලා කොලපාට ගමන් මල්ලක්, ඕකත් අරන් ලියකියවිලිත් අරන් තමා හැමතැනම යන්නෙ.දවසක් මනුස්සයෙක් අහනවලු ආ...මහත්තය!...මදුරු තෙල් ගහන්න නේද එන්නෙ කියල.
තව සිද්දියක් මතකයි,ඒ ගියපු ගෙදරත් මිනිස්සු ගොඩාක් දුප්පත්ලු.ගෙදර ගියා කියල වාඩිවෙන්න පුටුවක් දෙන්න තරම්වත් වත්කමක් නැතිගානයිලු.අදාල කෙනත් එක්ක ගමට ගිහින් පන්සලේ ඉදල,පහුවදා ඒ ගෙදර ගිහින් තියෙන්නෙ.එතකොට ටිකවෙලාවකින් ඒ ගෙදර පොඩි ලමයි දෙන්න අල්ලපු ගෙදර වැට ලගට වෙලා කතාවලු.කියනව ඇහෙනවලු,අද අපේ ගෙදර බත් උයනව!... කියල.
සමහර විට එයාල උදේ-දවල් වේල පිරිමහන්න බත් වෙනුවට වෙන ආහාරයක් ගන්නව ඇති,ඒත් එදා අප්පච්චිට ගොඩක් දුක හිතුනලු,අපිට ඇවිල්ලත් කිව්වෙ, කෑම නාස්ති කරන්න එපාතියනව කියල,මෙහෙම සිදුවීමක් උනා කියල.
දවසක් දෙකක් තුනක් අපිත් ඔය කියන කදවුරට අප්පච්චිත් එක්ක ගිහින් තියනව,වැව් මාලු උයන්නෙ කූරියම පිටින්,මාරම රහයි.ඒකෙ සමහර හිටපු අය, අපේ ගෙදරත් ඇවිත් තියනව.එක වෙසක් එකකට මට ලොකු අටපට්ටම් කූඩුවකිත් හදල දුන්න.පස්සෙ තමා අප්පච්චි කීවෙ ඔය මනුස්සයත් මිනීමැරුම් කීපයක් වෙනුවෙන් වග කියන කෙනෙක් කියල,අනේ මටනම් බැලූබැල්මට එහෙම පෙනුනෙ නැ.එයා ගාල්ල පැත්තෙ කෙනෙක්,මට විහිලුවට, හීන් හාමිනේ... කියලත් කියනවා.එතකොට මම් 3 වසරේ විතර.
ප.ලි: ඒ කදවුර තිබ්බ ගොඩනැගිල්ලෙ, මේ වෙනකොට වන්දනාවෙ එන අය වෙනුවෙන් විශ්රාම ශාලාවක් පවත්වගන යනව.