මෙහෙම අය ඉන්නවද?

මේ කතාව මට කිව්වෙ මගෙ ලෙක්චර කෙනෙක්.එයා අපිට මුල්ම අවුරුද්දෙ Moral Studies & Ethics ඉගැන්නුව.අපිට උගන්නන කාලෙත් එයා විවාහකයි, මැදිවයසේ කාන්තාවක්. මේ කතාව කියන්න වසර කීපෙකට කලින් එයා ගොඩක් ලොකු ඔපරේශන් එකකට මූණදීලා තියනව.

ඔපරේශන් එක කරලා සිහිය ඇවිත් අමාරුවෙන් ඇදට වෙලා ඉන්න කොට මෙයාට එකපාරටම වෙනසක් දැනිලා නිකම් වමනේ යන්න වගේ ඇවිත්.කරකියාගන්න දෙයක් නෑලු.හෙල්ලෙන්න වත් බෑලු,ඒ තරමට අමාරුයිලු.ඔපරේශන් එක කරල තියෙන්නෙ බඩේ.ලොකු කැපුමකුත් දාල තිබ්බලු.

වෙලාව කියන්නෙ ඒ වෙනකොට එයා ලග උදව්වට කෙනෙක් ඉදලා නෑ.මෙයා ගොඩක් අපහසුතාවයට ලක් උනාලු.වටපිට බලබලා වමනේ යන්න ඔන්න මෙන්න ඉද්දි,ලග ඇදක හිටපු ලෙඩෙක්ට උපකාර කරන්න ඇවිත් හිටිය කෙනෙක් මෙයාගෙ අපහසුතාවය දැකලා ඇහුවලු, ඇයි නංගී?... කියල.

මෙයාට කතාකර ගන්න වත් බෑලු, වමනේ යන්න ඔන්න මෙන්න.ඒ නිසා මෙයා අතින් කියල වමනේ යන්න එනව කියල. ඒ එක්කම බුවෑක්!....ගාල දැම්මලු.වෙලාව කියන්නෙ අර කතාකරපු ගෑණු කෙනා ටක් ගාල එයාගෙ අත්දෙක එකතු කරල බොකුටු කරල අල්ලලා,අරය දාපු ඒවා ටික  ඒ ගෑනු කෙනාගෙ අතේලු.


පස්සෙ එයා ඉක්මනට ගිහින් පිරිසිදුවෙලා ඇවිත්.අපේ ලෙක්චරට ගොඩක් පුදුම හිතුනලු.එයා උනත් මෙහෙම දෙයක් තව කෙනෙක් වෙනුවෙන් කරන එකක් නෑ කියල හිතුනලු.අනික අදුරන්නෙ වත් නැති කෙනෙක් වෙනුවෙන්!


යන්න කලින් ඒ කෙනා ටික වෙලාවක් කතා කර කරත් ඉදලා තියනව. වමනේ ගිහින් ඔයාගෙ ඇගේ වැටුනා නම් තුවාල වලටත් හොද නෑ...අනික මැහුම් දාල නේද?...හදිසියට භාජනයක් වත් හොයාගන්නෙ කොහෙද?කියපු ගමන් ඔයා දැම්මනේ... ඒකයි මම් එහෙම කරේ... කියල කිව්වලු.

පස්සෙ අපේ ලෙක්චර එයාට නොසෑහෙන්න ස්තූති කරල තියනව.ඒදායින් පස්සෙ එයාව හම්බවෙලා නෑ.

එයා කිව්වෙ අපි හිතන්නෙවත් නැති වෙලාවට ඒ වගේ අදුරන්නෙවත් නැති අය ඇවිත් අපිට නොහිතන උදව් කරනව.අහම්බෙන් හරි ඒ වගේ මිනිස්සු තාමත් හම්බවෙනව කියල.