කන්නෙ නැත්තම් බලෙන් ගිල්ලවන්නද? | My baby doesn't want to eat

පොඩි දරුවො ඉන්න ගොඩක් අම්මලා කියන කතාවක් තමයි අනේ!... අපේ බබා කන්නෙ නෑ... කියන එක.

කවන්න කරන යුද්දෙ දන්නෙ ඉතින්,බබාවත් වඩාගන පිගානත් අනිත් අතින් අරන්,පැයක් විතර ගෙදර වටේ ඇවිදින අම්මල විතරයි.

ඒත් ඉතින් ගොඩක් අමාරුවෙන් තමයි කටක් දෙකක් උනත් කවාගන්නෙ.සමහර බබාල නම් එහෙම වදයක් දෙන්නෙ නෑ.හොදට කනවා.

මේ ලගදි උන සිද්දියක් නිසා තමයි මේ පෝස්ට් එක ලියන්න හිතුනේ, අපේ බබා,නැචුරලුත් ඔය කෑම නොකන ගොඩක අයිති වෙන කෙනෙක්.

දැන් එයාට අවුරුදු 2.5ක් විතර වෙනවා,දකින දකින අය කියනව,

අනේ!...බබා ගොඩක් කෙට්ටුයි නේද?...බබා බත් කනව හොරයිද?...

කතා ගොඩයි.ගෙදර අයගේ හිතටත් හරි නෑ.

බැරිමතැන ළමාරෝග විශේෂඥ වෙද්‍යවරයෙකුට පවා පෙන්නුව.

දොස්තර කිව්වෙ ලමය කෙට්ටු උනාට කමක් නෑ නිරෝගීනම්, මෙයාට වෙන ලෙඩක් නෑ කියල.

ඒත් ගොඩක් අම්මල කැමතියිනේ බබා ලස්සනට බෝලයක් වගේ ඉන්නවට.

මෙයාට වෙන කිසිම  ලෙඩක් තිබ්බෙ නෑ,හොදට කතා බහ එහෙමත් කරනව.දුවනව පනිනව දාන්න ඕනේ සෙල්ලම් ඔක්කොම දානව.හොදට ක්‍රියාකාරකම් කරනවා.

නොකන ප්‍රශ්නෙ නිසාම වෙද්‍යවරයා කීව විදියට අපි  තුන්වේලට අමතරව වෙන අනම් මනම් කන්න දෙනඑක ටිකක් අඩුකරා,එතකොට තුන්වේලවත් හොදට කයිනේ කියලා.


මොන...මේකා ඒ කන්නෙත් නෑ...අන්තිමට තුන්වේලත් හරියකට නෑ...අමතර කෑමත් නෑ...

වෙනදා නැචුරල් උදේ 5ට විතර නැගිටිනව.

මෙන්න දවසක් ටිකක් දවල් වෙනකම් හොදටම නිදි.

බැරිම තැන බලෙන් ඇහරව්වා.නිදිමත වගේ ඇස් පියවෙනව.කෙලින් කරාම ඔළුවත් කඩන් වැටෙනව.

අක්ක හොදටම බය වෙලා. 

නැචුරල්ව මට වඩාගන්න කියල දනි පනි ගාල ඉස්පිරිතාලෙට යන්න ලෑස්ති උනා.

නින්ද යන්න දෙන්නෙ නැතුව තියාගන්න කියල, මම් බබාව ටිකක් හොල්ලල නැචුරල්... නැචුරල්...කිව්වා.

හ්.. ම්...ම්...හ්...ම්...ම්...ගානව.කතා කරන්නේ නෑ.

මටත් ඇඩෙන්න වගේ...  නැචුරල්ට දාඩියත් දාල හොදටම.ඒත් එක්කම බෝ...බෝ... කිව්ව.

මම් පට් ගාල එයාගෙ වතුර බොතලේ දුන්න.මෙන්න වතුර බෝතලේ අත් දෙකෙන්ම අල්ලගන නිදි, ඔලුවත් කඩාගන වැටෙනව වගේ ආයම.

මම් අක්කට කෑගෑහුවා!...මොකද කරන්නෙ? ඉක්මනට එනවා!...කියල.

ඉස්පිරිතාලෙ ලග නිසා විනාඩි 5ක් වත් ගියෙ නෑ, නැචුරල්ව අරන් ගියා.දොස්තරල ඇවිත් බබාව බැලුවා.අම්මටයි බබාටයි නැවතෙන්න කිව්වා.

ටික වෙලාවකින් අම්මයි මමයි ගෙදර ආව. නැචුරල්ට අවශ්‍ය කළමනා,දවල්ට කෑම අරන් යන්න ලෑස්ති කරන්නත් එපැයි...



නැචුරල්ට කලන්තේ ඇවිත් තියෙන්නෙ ලේ වල සීනි හොදටම අඩුවෙලා නිසාලු.

ඉස්පිරිතාලෙ දවසක් විතර ඉදලා තමා ගෙදර ආවේ.

කෑම කන්න පුලුවන් වෙන්න කියල,විටමින් එකකුත් දුන්න ඒත් අර විදියමයි බර මනින්න ගියාම කැපීපේන බර වැඩිවීමක් නෑ.

හැබැයි මෙයා අඩුබර නෙමේ.අවධානම් කලාපයේ ඉන්නෙ :).

අන්තිමට තීරණේ කරා,එයා කැමති ඕනේම දෙයක් කන්න දෙන්න.


බලෙන් කවන්නෙ නැතුව,බලෙන් කවන්න ගියාමනේ කිසිදෙයක් නොකා ඉන්නෙ.කෑම ටික කටට දානව විතරයි අනිත් පැත්තට බු..වැ...ක්!...ගාලා දානව.

අක්කට වෙලාවකට තරහත් යනව,එක එක්කෙනා උපදෙස් දෙනව,ළමයට කවන්න වෙන මහන්සිය දන්නෙ මම් විතරයි කියල.

අක්කා එක එක විදියට කෑම ජාති හදනව,බබා වෙනුවෙන්ම.

තරහ ගියාම වෙලාවකට බනිනවත් එක්ක,මේකට තිබිලත් කන්න පින නෑ!... කියල.

පොඩි අයට කවන එක නම් යුද්දයක්!

කවනකොට කන්නෙත් නෑ,කවන්න ඇවිදලා ඇවිදලා ඉවරවෙද්දි ආය මුලක ඉදන් ගේ අසකරගන යන්නත් ඕනේ,එයාල අදින සෙල්ලම් බඩු අරව මේවා අස් කරන්න.

ඇයි හැමතැනම දාන කෑම අයින් කරන්න.අතුගාන්න.