තුන්වෙනි බෝඩිම | 3rd Boarding House

අපි අවසානයට කලින් හිටපු බොඩිම තිබ්බෙ හරියටම කැම්පස් එක ඉස්සරහමයි.

4 වෙනි අවුරුද්දෙ අපිට හොස්ටල් වලින් අයින් වෙන්න උන නිසා බොඩින් හොයාගන්න උනා,කොහොම හරි හතර වටේට ඇවිදලා ඇවිදලා අන්තිමට සෙට් උනේ කැම්පස් එක ඉස්සරහම තිබ්බ බෝඩිමක්.

ඒ වෙද්දිත් ගොඩක් කට්ටිය ඇවිත් බෝඩිම බුක් කරලා,වෙන කරන්නම දෙයක් නැති තැන අපි දෙන්න,(මමයි මගෙ යාලුවයි).එදා හවස, තිබ්බ සබ්බසකලමනාවම කරගහගන එතන්ට පදිංචියට ගියා.

ඉන්න විතරක් ඒ කාලෙ හැටියට 1500ක්,ලයිට් වතුර වෙනම, අපි පාවිච්චියෙ හැටියට ගෙවන්න ඕනේ කට්ටිය බෙදාගන.

එක වත්තෙ ගෙවල් දෙකක් තිබ්බ. එකක හිටියෙ බෝඩිම අයිති ආන්ටි තනියම,ආන්ටිට දුවල දෙන්නයි දෙන්නම් විවාහ වෙලා ගිහින්,අන්කල් එක දුවකගේ ගෙදර නැවතිලා.

වටපිටාවෙ අයනම් කිව්වෙ ඔය ගෑණිගෙ කට හොදනෑ!...මිනිහෙක් ඉදීයෑ!...කියල.

ඒ ගෙදරත් අපේ කැම්පස් එකේම ජූනියර් නංගිලා 5 දෙනෙක් හිටිය,අපි හිටපු ගෙදර වෙන් වෙලා තිබ්බෙ ඔක්කොම බොඩින්කාරයොන්ට.

ඒක බොඩින් ආන්ටිගෙ එකම පුතා වෙනුවෙන් අලුතෙන් හදාගන යන ගෙයක්. අපරාදේ කියන්න බෑ අය්ය හරිම හොදයි,මාසෙකට විතර සැරයක් කොළඹ ඉදන් ගෙදර ඇවිත් යනව,හ්ම්,,,සද්දයක් නෑ.ගෙදර ඉන්නවද නැද්ද කියල,ඒ තරමට ගුණයහපත්.

ඒ වෙද්දි එයා බැදලා හිටියෙත් නෑ.දන් නම් බැදලා කියල ආරංචියි :).

අපි හිට්ය ගෙදර යට තට්ටුව හදලා උඩ ස්ලැබ් එකදාලා. තාම දෙවනි තට්ටුව හදලා ඉවර කරල නෑ.කම්බිකූරු ටික විතරක් උඩට තියනව.ඔය කම්බිකූරුවල ලනු බැදලා තමයි අපි රෙදි වේලුවේ.

මොකද අපි හිටපු පළාතේ අව්ව දකින්නෙත් කාලෙකටනේ,උඩ ස්ලැබ් එකට අව්ව නොවැටුනත් රස්නෙට හොදට රෙදි වේලෙනව.

අපේ ගෙදර හිටියෙ අපේ වසරේම ඇග්‍රි කරන සෙට් එකක්,ඇග්‍රි සෙට් එකේ 5 දෙනෙක් වෙනම කාමර දෙකක.

අපේ සුපර් ජූනියර්, මැනේජ්මන්ට් කරපු නංගිලා තුන්දෙනෙකුත් තව කාමරේක හිටියා,එයාලගෙ කාමරේ දොර තිබ්බෙ එලියට විවෘත වෙන්න.

අපේ කාමරේ හිටියෙ කොම්පියුටර් සයන්ස් කරන තුන්දෙනයි,මෙකාට්‍රොනික්ස් එකයි.

ඒදවස් වල බැචස් අතර පොඩි පොඩි අවුල් තිබ්බ නිසා ආන්ටිම අර නංගිලා තුන්දෙනාගෙ කාමරේ වෙනම වෙන විදියට ඇතුලෙන් යන්න බැරි වෙන්න ලෑලි දාල වහල තිබ්බ,යන්න එන්න බැරි වෙන්න.

ඇග්‍රි සෙට් එකත් එක්ක අපි හිටියේ එකට. 

බොහොම අඩු පහසුම් තිබ්බත් තව මාස 6ක විතර කාලයක් ඉතුරුවෙලා තිබ්බ නිසා අපි පාඩුවේ වැඩ ටික කරගන ඉවසගන හිටියා.

අනික මොනවා උනත් කැම්පස් එක ඉස්සරහ වෙච්චි,හවස් වෙලා උනත් තනියම යන්න එන්න පුලුවන් දුරනේ.

අපි හිටපු කාමරේ මැශින්ස් 4ක් තිබ්බ,ලැප්ටොප් දෙකයි අනිත් ඒව ඩෙස්ක්ටොප්.ඉඩපහසුකම් අමාරුවෙන් පිරිමහගත්තා.

ඉඩපහසුකම් මදිපාඩු,අරව මේවා මේස පුටු හිගකම් ගැන කියන්න යන එකෙන් නම් කිසිම වැඩක් උනේ නෑ.

ආන්ටි හැමවෙලේම කර අරින්න උත්සහ කරේ,

මොනා දුව! මට ඇහෙන්නෑ...ටිකක් හයියෙන් කියන්ඩකෝ!...

ඉතින් අපි සද්ද දාලා කතා කරන්න ඕනේ.කතාකරාම,

මොනා කරන්නෙ දුව!...මේ තනි මම්...හැමදේම කරගන්න එපැයි...

කියල.එයා ඒක කපටි කමට පාවිච්චි කරපු වචන කීපයක්.

මොනවා කරන්නද අපේ අම්මල වගේ වයසක මනුස්සයා නිසා මොකවත් කියන්නත් බෑ,අනික එයාගෙ තැන නේ අපි ඉන්නෙ ඒ නිසා හැමදේම ඉවසගන හිටියා.

අනික ඔක්කොමටම වඩා හොද දෙයක් තිබ්බ,පිරිමි නැති ගෙදරක් කියල බයවෙන්න කිසිම කාරණාවක් තිබ්බෙ නෑ.ආන්ටිගෙ කට ගමේ හැමෝම දන්න නිසා,ඒක අවුස්සගන්න කවුරුත් කැමැත්තෙන් ඉදිරිපත් උනේ නෑ.

එකම අවුලකට තිබ්බෙ වතුර ප්‍රශ්නේ,මූණ හෝදන්න,නාන්න රෙදි හෝදන්න තිබ්බෙ ටැංකියකින්, ඒකත් තිබ්බෙ ගෙදරින් එලියෙ ගෙවල් දෙක අතර.

අඩුගානේ තේ එකක් බීලා කෝප්පෙ හෝදගන්නවත් සින්ක් එකක් අපි හිටපු පැත්තේ ඉබ්බෙ නෑ.

ඒකටත් රෑ මැද එළියට එන්න උනා.