තවත් බලු කතාවක්

මෙයා අපේ ගෙදරට ගෙනල්ල දුන්නෙ අල්ලපු ගෙදර මල්ලි.ඒ එයාගෙ යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර දාලා හිටිය බලු පැටව් 6 දෙනාගෙන් කෙනෙක් කියල,ඒ වෙද්දි අපිත් ගෙදරට බලු පැටියෙක් හොය හොයා හිටියෙ.

කොහොමත් බලු පැටව් පොඩි කාලෙ ගොඩක් හුරුබුහුටියිනේ.මේකත් කලුම කලුයි,බෝලයක් වගේ, ලස්සනයි.හැමෝම ආදරය කරා.

ඒත් එක පරහක් තිබ්බ,බලු පැටිය හිටපු ගමන් කූන්... කූන්... ගානව ඇරෙන්න වෙන සද්ද දාන්නෙ නැ. හැමෝම කිව්වෙ මේකා ගොලු සතෙක් කියල.මෙයා තනිකරම කලුම කලුපාටයි.අපි නමකුත් දැම්ම කලූ කියල,වෙලාවකට කලු මල්ලි, කලු පුතා,කලු බබා එහෙමත් කියනව :))

ගෙනල්ල දුන්න මල්ලිටත් හිතට හරි නැ.ඇයි හැමෝම කියනවනෙ...අපෝ!...ඔයා ගෙනල්ල දීල තියෙන්නෙ ගොලු එකෙක්නේ කියල.

පස්සෙ බැලින්නම් හැමවෙලේම කන්න දෙන නිසා තමයි මෙයා සද්ද දාන්නෙ නැතුව ඉදල තියෙන්නෙ.කොහෙන්ද හම්බවෙච්ච ත්‍රීපෝශ වගයක් දුන්නනෙ මෙයාට පොඩිම කාලෙ.ඒක නිසා, බඩගිනිත් නොවන එකේ සද්ද දාල නැත්තෙ.

පස්සෙ අපේ ගෙදරට එකතුවුනා කොහෙන්දෝ ආව බැල්ලක්,දන්වැලත් කඩාගන ඇවිත් තිබ්බෙ,හෙන සැර එකෙක්.ඌට අපි කීවෙ "නංගි" කියල.ඒක නිසා කලූටත් ගෙදරින් පිට කොහෙවත් යන්න ඕන කමක් වුනේ නෑ.අර ආව බැල්ලත් කලුම කලුයි,හොම්බ දිගයි,දෙන්නෙක් ඉන්න නිසා කවදාවත් කෙනෙක් ගේට්ටුව ඇරන් කෙලින්ම ගෙදරට ආවෙ නෑ.මුන් දෙන්න කොයේ හිටියත් ගේට්ටුවෙ සද්දෙ ඇහුන ගමන් බුරාගන යනව.

ඔන්න දවසක් මම හවස ගෙදර ලග කඩේට යනව,මුන් දෙන්නත් මගෙ පස්සෙන් එනව,දන්නවනේ ඉතින් කාලෙකට පස්සෙ එලියට දැම්මම මුන් දෙන්නටත් මාර හැපී,නට නටා මගෙ පස්සෙන් එනව,ඇගේ එල්ලෙනව,අංශක 90 විතර ඇඹරි ඇඹරි එන්නෙ.හරියට පාරෙ යන්නත් බෑ මුන් දෙන්න නිසා,වෙලාවකට කරච්චලේ.

බඩුටිකත් අරන්  ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට ආව විතරයි මෙන්න මුන් දෙන්න මගේ ඇගේ එල්ලුනා,අත් දෙකේම බෑග් එල්ලගන.ඇදන් හිටපු ස්කර්ට් එක බිම.හොදවෙලාවට ගේට්ටුවෙන් මෙහාට ආවම වුනේ,අනික ඒ වෙද්දි ටිකක් අදුරුත් වෙලා.ඒ නිසා ගානක් ගියෙ නෑ.

ඒ දවස් වල මම් උදේ 6 වෙද්දි, කැම්පස් යන්න නුවර බස් එකට නගින්න යනව,දෙන්නම පස්සෙන් එනව,අහල පහල ඉන්න බලුනඩේටත් පාට් එක දාගන යන්නෙ,අපි ඉන්න නිසා.මම් බස් එකට නගිනකම්ම ස්ටෑන්ඩ් එකට වෙලා ඉදල එක පිම්මෙ ගෙදර දුවනව,බස් එකේ යන ගමන් මම් හැරිල බලනව.

කලාතුරකින් ගෙදර යන කාලෙ, ගෙදර ගේට්ටුව අරින සද්දෙට දුවගන ඇවිත් උඩ පැනලා පෙරලිළා මාව පිලිගත්ත විදිය නම් කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නැ.ඒත් එක පාරටම දවසක් "නංගි" මැරිලා ඉදල,මතුපිටින් පේන්න ලෙඩක් වත් තිබිල නැතුව.හැමෝම වගේ කිව්වෙ අවුරුදු 8ක් විතර හිටියනේ වයසට වෙන්න ඇති කියල.

ඊට මාස කීපෙකට පස්සෙ, ඉන්ටවිව් ගොඩ ගිහින් ඉස්සරවෙලාම ඉන්ටර්න් එකට යන දවසෙ,පාන්දරින්ම සිද්ද වුනා කොළඹ එන්න.හවස ඉදල කලූගෙ අමුතු බිරුම් සද්දයක් තිබ්බ,පාන්දර වෙද්දි ඒක වැඩි වුනා.කළුට අමාරුයි.දිගෑදිලා කෑගහනව,ඒ එක්කම ඇස් වලින් කදුලු බේරෙනව.අම්ම කටට වතුර ටිකක් වක්කරා.දුකහිතෙන විදියට අපි දිහා බලන් හිටිය,ඉදල ඇස් පියාගත්ත එච්චරයි.

අපි මේ වෙනකම් ආය බල්ලො හැදුවෙනෑ.මිනිස්සුන්ට වඩා බල්ලොන්ට කලගුණ තේරෙනවලු..ආරක්ශාවට ලගින් ඉන්නව,සමහර වෙලාවට ගොඩක් හිතවත් මිනිස්සුන්ටත් වඩා .හරියට වෙලාවකට පවුලේම සාමාජිකයෙක් වගේ,ඒ තරම් ලෙන්ගතු වෙනව.