ස්තූතියි හැමෝටම!

හ්ම්... මේ මම ලියන 101 වෙනි පෝස්ට් එක.දන්නෙම නැතුව බ්ලොග් එකේ පෝස්ට් 100ක්ම දාලා.බ්ලොග් එක පටන් ගත්තෙ හරියටම ගිය අවුරුද්දෙ නොවැම්බර් මාසෙ 12 වෙනිදා.

ඒ වෙද්දි මට කිසිම අදහසක් තිබුනේ නෑ, බ්ලොග් එකක් ලියන්න කියල.අනික යුනිකෝඩ් ගැන දැනන් හිටියට, සිංහලෙන් ලියන්න කිසිම සූදානමක් තිබ්බෙ නෑ,සිංහලෙන් ලියන්න හැකියාවත් තිබ්බෙත් නැ.

අහ්...සින්ඩිකේටරයක් කියන්නෙ මොකද්ද කියලා අහල තිබ්බෙත් නෑ.තාමත් හැබැහින් දැකල නැති යාලුවෙක් තමයි,ඔයත් සිංහල බ්ලොග් එකක් ලියන්න කියල මාව උනන්දු කරලා අවශ්‍ය අඩුම කුඩුම හොයලා කරල දුන්නෙ.


මේ තියෙන්නෙ මගෙ බ්ලොග් එක කියල,එයා ලියන බ්ලොග් එකත් පෙන්නුව,මට එයාගෙ බ්ලොග් එක දැක්කම හිතුන ලියන්න ඕනෙ කියල.ඒ අතරේ තව බ්ලොග් කීපයකුත් පෙන්නුව.

මතකෙ හැටියට දුමී අය්යගෙ,මාරෙ අය්යගෙ, දුකා අය්යගෙ,කතන්දර අය්යගෙ බ්ලොග්.ඒවා කියවද්දි මට ගොඩක් ආස හිතුන,ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි ලියන්න ගත්තෙ,මේ වෙද්දි සෑහෙන දුරක් ඇවිත්.මාස 8ක් වෙද්දි පෝස්ට් 100කුත් ලියලා.


බ්ලොග් ලිවීමෙන් ගොඩක් යාලුවොත් අදුරගත්තා.හැබැහින් දැකලා තියෙන්නෙ නම් තුන් දෙනෙක් විතර(හාවා, හාවගෙ යාලුවා.පොඩ්ඩා). බ්ලොග් එක ලියන මුල්ම දවස් වල කොමෙන්ට් දාමු කෙනෙක් හැටියට, අපෙන් වෙන්වෙලා ගිය ඉලංදාරි මලයත් ඉන්නව.ඒ නිසා එයාවත් මතක් නොකරම බෑ.

මූණුපොතේ ගතකරපු කාලය අඩුවෙලා ගිහින්, බ්ලොග් වලට දැන් ඇබ්බැහි වෙලා කිව්වොත් නිවැරදියි.අනිවාර්යෙන් දවසෙ වෙලාවක් වෙන්වෙනව අලුතින් ලියල තියන පෝස්ට් කියවල කොමෙන්ට් දාන්නත්.

බ්ලොග් එක මෙච්චර දුරට අරන් එන්න ගොඩක් අය උදව් උනා.මූලිකවම බ්ලොග් එක හදන්න කියල උනන්දු කරපු ළමයා මල්ලි.සමහර දවස් වල නොතේරෙන කාරණා අහන්න ගිහින්,එයාට එපාවෙන වෙලවලුත් තියෙන්න ඇති.

ටෙම්ප්ලේට් දාන්න,අරව මේව ගොඩක් දේවල් අහගත්තෙත් එයාගෙන් ,ඒ නිසා එයාට ස්තූති නොකරම බෑ.අනිත් අය තමයි සින්ඩි කරන උදවිය,එයාල නිසානෙ අපිට, බ්ලොග් අප්ඩේට් කරපු ගමන්ම වගේ අලුත් බ්ලොග් පෝස්ට් බලන්න පුලුවන් වෙන්නෙ.

ඒත් එක්කම් බ්ලොග් පෝස්ටුවක් බලලා කොමෙන්ට් කර,නොකර යන යාලුවො හැමෝටමත් ස්තුති වෙන්න ඕනෙ,එයාල නිසා තමයි.මෙච්චර දුරක් එන්න පුලුවන් උනේ!...

ස්තූතියි හැමෝටම!