ගිලෙන්න යාම | Can't you see I'm drowning

ඒ අපේ වාර්ශික චාරිකාව යෙදිලා තිබ්බ කාල සීමාව,10 වසරේ ලමයි නිසා අපිව දින දෙකක චාරිකාවක් අරන් යන්න තමා සූදානම් කරලා තිබ්බෙ. 

බලන්න යන්න ලෑස්ති කරල තිබ්බ තැන් වලින්, සිංහරාජ වනාන්තරය තමා මූලිකත්වයක් ගත්තෙ.තව ගොඩක් තැන් බලන්නත් එක්ක ගියා.

වෙන සැරවල් වල එක්ක යන්නෙ එක දවසෙන් ගිහින් එන්න පුලුවන් ට්‍රිප්.ඒ උනත් මේ සැරේ ට්‍රිප් එකට දවස් 2ක්ම.ඒ නිසාම ගොඩක් ආසාවෙන්  ලෑස්ති උනා.

අපරාදේ කියන්න බෑ,6 වසරේ ඉදලා 13 වසරට යනකම්ම හැම අවුරුද්දකම කොහෙහරි එක්ක ගියා අපිව ඉස්කෝලෙන්.

ආය ගෙදරින් ඔය යන හැමතැනම එක්ක යනව කියලැ.

ඒ නිසා ගෙදර අයත් තහංචි දැම්මෙ නෑ.යාලුවො යනව නම් යන්න කියල තමා කිව්වේ.අපි හිටියේ මිශ්‍ර ඉස්කෝලෙකනේ,ඒ නිසා පිරිමි ලමයිනුත් අපිත් එක්ක ට්‍රිප් එක යන්න එකතු උනා.

මට මතකේ හැටියට දවසක්ම වාගේ වෙන කරල තිබ්බා සිංහරාජ වන චාරිකාව වෙනුවෙන්.ඊට කලින්දා රාත්‍රිය ගතකරේ කලවාන සෙන්ට්‍රල් එකේ. සර්ලා මිස්ලා එක්ක කට්ටියම එකතුවෙලා උයාපිහාගන කාලා සෑහෙන්න විනෝදෙන් ගතකලා.

හැබැයි මට නම් පොඩි අකරතැබ්බයක් උනා ඊට කලින්දා හවස් ජාමේ.ඉස්කෝලෙ නැවතෙන්න එන්න කලින් අපි ගියා බෝපත් ඇල්ල බලන්න.ඒත් සෑහෙන උපදෙස් මැද්දේ,වතුරට එහෙම බහින්නෙ නෑ...උඩටම යන්නෙ නෑ...බ්ලා බ්ලා...ඔයවගේ නොයෙකුත් උපදෙස්.

අපි ඕව අහන එකක් යෑ අනික අපිත් එක්ක ගිය පිරිමි ලමයිනුත් ඉන්නවනේ මොකට බය වෙනවද කියල.ටිකක් උඩට ගියා.

මොන යනවද දවල් වරුවෙ නිසා ගල් රත් වෙලා කකුලුත් හොදටම පිච්චෙනව,සපත්තු ගලවලානේ වතුරෙ හිටියේ.

එ අතරේ එක තැනක අපි දැක්කා පිරිමි කට්ටියක් කනව බොනව.අපේ ලමයින්ටත් මොනාද කියල සර් කෙනෙකුත් බැන්නද කොහෙද එයාලට.ඒ නිසා මිස්ලත් කිව්වෙ ලමායි... පරිස්සමෙන් ගිහින් ඉක්මනට එන්න කියල.

මතකේ හැටියට අපි දවල් කෑම ගත්තෙත් එතනදි.ඉක්මනින්ම කාලා ඇල්ල බලන්න ලගට යන්න තමා අපිට ඕනෙ උනේ.ගිහින් ටිකක් වෙලා ඉදලා අපි සර්ල එක්කම එන්න ආව.

ඉක්මනට ගල්  උඩින්  අඩිය තිය තිය තමයි ආවේ ,ඒ තරම් රත් වෙලා,කකුල් පිච්චෙන තරමටම..

එක පාරටම අඩිය තියනව විතරයි මතක, මාව වතුර ඇතුලකට ඇදිලා ගියා.කිසිම දෙයක් හිතාගන්න කාලයක් තිබ්බෙ නෑ.හරියටම සුලියක් වගේ කැරකිලා කැරකිලා... ඇතුලටම යනව.උඩට එනව තියා හිතන්න වත් තේරුමක් නෑ.

ඒ අතරේ කවුද කෙනෙක් මගෙ අතින් අල්ලනව වගේ මතකයි.

එක පාරටම මම් උඩට ඇදිලා ආවා. 

කලන්තේ වගේ... ටික වෙලාවකින් මම් ගලක් උඩ වාඩිවෙලා ඉන්නව වගේ දැනුනා.,මුලු ඇගම තෙමිලා.වතුර බේරෙනවා...හුස්ම ගන්නත් අමාරුයි වගේ.

ඇස් ඇරල බැලින්නම් යාලුවො ටිකත් වට වෙලා.සරුත් බයවෙලා වගේ බලාගන ඉන්නව.

ඒ අස්සෙ නනා හිටපු පිරිමි කෙනෙක් මගෙ ඉස්සරහට වෙලා බලන් ඉන්නව.,.එයා කියන ඒව මට යාන්තමට වගේ ඇහුනා...

අත අහුවෙච්ච නිසා හොදයි.මම් මේ සද්දෙට මේ පැත්තෙ බැලුවෙ නිකන්.

එයා තමයි මාව බේරගන තිබ්බෙ,අපි ඇල්ල බලන්න එද්දි මග කකා බිබී හිටපු අය්යලා කට්ටිය ගෙන් කෙනෙක්.ඒ වෙද්දි එයාලත් එතන නනා ඉදලා.

අපේ සර් මුලදී එයාලට බැන්නත් එක්ක,ලමයින්ට අරව මේවා කියනව කියල,පස්සෙ නොසෑහෙන්න ස්තූතියි කියල,නොවැන්ද එක විතරයි.

එදායින් පස්සෙ ඉස්කෝලෙන් යන ට්‍රිප් වලට ටිකක් තහංචි වැටුනා,කොහෙ ගියත්,

වතුරට එහෙම බහින්නෙ නෑ හරිද!... කියල කමාන්ඩ් එක දීල තමයි ගෙදරින් යවන්නෙ.

පස්සෙ යාලුවොත් එක්ක ඒ ගැන කියව කියව ඇතිවෙනකම් අපි හිනා උනා.කට්ටිය මම් වැටුන හැටි,බේරගත්ත හැටි ඉස්කෝලෙ ඇවිල්ලා රගපපා කිව්වා.ඒ අස්සේ බේරගත්ත කෙනාගෙ ලස්සනත් වර්ණා කරා.

ඒත් වෙච්ච දේ බරපතලකම තේරෙන්නේ ඒ දේට මුහුන දීපු කෙනාට.ඒත් ලග හිටපු අයත් හොදටම බයවෙලා තිබුනා,එයාලට පෙනි පෙනීනේ ගිලිලා තිබ්බෙ,අනික ඔලුවත් පේන්නෙ නැතුව ගියාම!ඉවරයි කියල හිතෙන්න ඇති!.

බේරගන්න ආව කෙනා නිසා තමයි අද මම් ජීවතුන් අතර ඉන්නෙ,නැත්තම් මේ වෙද්දි මැරිච්ච තැන්වල ගසුත් පැලවෙලා.